ارزیابی آزمایشگاهی رفتار خزشی بتن آسفالتی پیر شده با لحاظ تأثیر جنس مصالح سنگی

     عواملی از قبیل تبخیر مواد فرار قیر و اکسیداسیون آنها در روند اختلاط قیر با سنگدانه، حمل آن به محل پروژه و همچنین در طول عمر سرویس‌دهی روسازی، منجر به پیرشدگی قیر می‏گردند و می­توانند زمینه‌ساز ایجاد برخی از خرابی‌های روسازی آسفالتی باشند. در اثر پیرشدگی، قیر شکننده شده و به مرور زمان ترک‌هایی در سطح روسازی مشاهده می‌گردد که وجود این ترک‌ها، ضمن کاهش کیفیت رانندگی، سبب افزایش هزینه‌های تعمیر و نگهداری روسازی می­گردد. شیارشدگی نیز از سری خرابی‌هایی به شمار می‌آید که ضمن کاهش ایمنی سفر، هزینه‌های تعمیر و نگهداری راه‏ها را افزایش می‌دهد. از سری عواملی که با شناخت بیشتر آنها می­توان روسازی‌هایی با عمر طولانی مدت طراحی کرد، مشخصات اجزای تشکیل­دهنده مخلوط آسفالتی، یعنی ماده چسباننده قیری و مصالح سنگی می‌باشند. با توجه به اینکه تحقیقات کمی در مورد تأثیر خصوصیات فیزیکی مخلوط، از قبیل جنس مصالح سنگی، بر پارامترهای مقاومتی آن صورت گرفته‌، در این پژوهش، تأثیر جنس مصالح سنگی بر قابلیت خزشی مخلوط آسفالتی گرم پیرشده مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، نمونه‏های آسفالتی با دو نوع مصالح سنگی آهکی و سیلیسی ساخته شده و تحت روند پیرشدگی بر اساس روش استاندارد مربوطه قرار گرفته­اند. سپس، نمونه‏های آسفالتی تحت آزمون خزش دینامیک در تنش­های 100 و 300 کیلوپاسکال و دماهای 50 و 60 درجه سلسیوس قرار گرفته و کرنش­های پایدار آنها اندازه­گیری شده است. نتایج توسط نرم­افزار متلب آنالیز شده و مدل آزمایشگاهی رفتار خزشی بتن آسفالتی پیر شده، با لحاظ تأثیر جنس مصالح سنگی، ارائه گردیده است. نتایج نشان می­دهد که نمونه‏های آهکی، نسبت به نمونه‏های سیلیسی، مقاومت بیشتری را در برابر تغییرشکل ماندگار وابسته به زمان از خود بروز می­دهند.